از اُرُد بزرگ برجسته ترین متفکر و فیلسوف حال حاضر ایران در وادی های  گوناگون  مطالب بسیاری خوانده ایم اما نگاه او به جهان مجازی و اینترنت  بسیار هوشمندانه و جالب است که در اینجا تقدیم می گردد : 
  
  
 جهان آینده بدون اینترنت بی معناست . 
  
 ساده انگاریست اینترنت را با همه داده هایش یکجا رد کنیم و یا یکجا بپذیریم  . 
  
 اینترنت همانند دریاست ، کسی که آن را نمی شناسد همانند کسی ست که شنا را  نمی داند . 
  
 ترس از اینترنت همانند نداشتن آن زیان آور است باید ناوشکن های بزرگ ساخت و  بر فراز آنها پرچم کشور خویش را برافراشت . 
  
 بستن سایت های درنده چشم و هوش (مستهجن) از کارهای مهم دولت هاست . 
  
 برآیند نابود کردن پایگاه های آفرینشگر ، همانند ساختن مرداب است. بازده  اینکار برای آفریننده و برخورد کننده زیان آور است . 
  
 در اینترنت داده ها و اندیشه ها بسیار تند جابجا می شوند در برابر داده های  ستیزگر باید میدان پاسخگویی را برای اندیشمندان آگاه هر کشور فراهم آورد و  از چالش ها نهراسید .  
  
 کشورهای افزون خواه و  بیمار همواره پیشتازان یورش از راه اینترنت هستند  راهکار مبارزه با این تیره اندیشان تکیه بر ایده های و باورهای میهنی ست  ایده هایی که مردم و بویژه جوانان بر آن ها ببالند ، نمی توان از پاسخگویی  گریخت و به دور خود دیوار کشید . 
  
 هیچ شمشیری همچون پرداختن بر اسطوره ها و سرآمدان نمی تواند دشمنان ریز و  درشت کشورها را در جهان اینترنت ناکام گذارد . 
  
 
  
 اسطوره ها و سرآمدان ملی ، گنجینه های با ارزشی هستند که باید آنها را زنده  نگاه داشت اسطوره ها جایشان در موزه نیست ، می بایست به سرآمدان درخششی  ویژه بخشید و آنها را دوباره پروراند تا با اندیشه جوانان امروز گره بخورند  و بدینگونه نیرنگ های دشمنان را ناکام گذارند . 
  
 نگاه دشمنانه به اینترنت ، دست خبرچینان و  نیرنگ بازان را باز می گذارد . 
  
 برای داشتن اینترنتی ایمن باید بر داشته های فرهنگی و میهنی خویش تکیه کرد  آنها را گسترش داد و به هنرمندانه ترین گونه آنها را بیان نمود ، آزادی  اندیشه را پاس داشت . خوراک اندیشه جوانان بدون همکاری آنها ساخته نمی شود ،  پس نیاز به همکاری دو سویه است .  
  
 کشوری از گردونه اینترنت بهره بیشتری می برد که میوه تمدن خویش را بیشتر و  ساده تر در دامان کاربران بگذارد . 
  
 پیشه و هنر بدون اینترنت گران و بی خریدار است کشوری که زمینه داد و ستد  های اینترنتی خویش را گرفته  توان رشد و هماوردی خویش را از دست می دهد . 
  
 اگر همکاری میهنی برای بالندگی و هم اندیشی در اینترنت وجود داشته باشد جام  های زهرآگین ، نوشنده ی نخواهند داشت . 
  
  
 
نظرات
ارسال یک نظر